Książka w wersji tradycyjnej, czyli papierowa, pachnąca farbą drukarską, czasem słabo sklejona i rozlatująca się, jest moim ukochanym przedmiotem użytku codziennego, ale, ale…dostałam wczoraj czytnik e-booków i muszę Wam powiedzieć, że czyta się bardzo wygodnie i faktycznie jest poręczny. O tej poręczności napisano już bardzo wiele słodkich artykułów, dlatego jaCzytaj dalej
Uważa się, że społeczeństwo masowe jest bierne, że można je ugniatać niczym plastelinę i narzucić, co się mu ma podobać, a co nie. Wielu badaczy tak na to patrzy. Jednak, gdyby spojrzeć od innej strony, to powinna nas zdziwić niesłabnąca popularność powieści Paula Coelho i Williama Whartona, na których krytycyCzytaj dalej
Fotka z okładki książki wyd. Albatros, z roku 2017 Feministką Scarlett nie była, nie, zdecydowanie nie. Kiedy czytam Jeżeli pisarz jest dobry, tak dobry, że potrafi mnie wciągnąć (dosłownie) w swój świat, to czytam do czerwoności uszu. M. Mitchell była dobrym pisarzem. Tylko, że większość z nas „Przeminęło z wiatrem”Czytaj dalej
Wall Street miejsce, w którym na stałe zadomowiła się Nowojorska Giełda Papierów Wartościowych. Na tej ulicy pracują głównie instytucje finansowe. Pytałam o nią znajomych przebywających w Nowym Jorku, ale oni mówili o fajniejszych rzeczach. Ulica finansjery jest szara, wąska i pełna wieżowców. Nie można tam dojechać, dlatego pracownicy tych instytucjiCzytaj dalej
Kim jest Snoke? To ten zły w Gwiezdnych Wojnach i niby powinien być Sithem, ale raczej nie jest. Jedna z podstawowych zasad Sitha to szacunek do ucznia. Pamiętajmy, że Sithowie zabijali swoich mistrzów, kiedy uznali, że są na tyle silni. Jeżeli taki uczeń się przeliczył to ginął. Zasada dwóch WymyśliłCzytaj dalej
To biograficzna opowieść duńskiej pisarki Amélie Nothomb. Sam tytuł jest bardzo ciekawy, a połączenie w parę tych dwóch niby obcych sobie słów tworzy interesujące przesłanie. Autorka opowiada o bolesnym dorastaniu, o zmianach zachodzących w ciele, ale także w psychice. Nothomb jako córka dyplomaty urodziła się w Japonii, mieszkała w Chinach,Czytaj dalej
„Nic nie zmienia się w krajobrazie, gdy jedne udręki zastępuje się innymi” [D. Bitner „Wciąż jesień” s.7]. Żyjemy by pozostawić po sobie jakiś ślad, nawet jeśli tych śladów pozostawiać nie chcemy, i tak coś zostaje. Jakieś otarcie na meblu, na gałce od szuflady, szczelina w wysłużonych drzwiach, dziura w spodniach,Czytaj dalej
Obraz przemawia do ludzi na całym świecie. Kiedyś był to obraz malowany, choć fotografia nie zastąpiła artystów malarzy, to jednak wzięła na swoje barki przekazywanie komunikatów – komunikatów bez słów. Fotografie, jako język uniwersalny Nie trzeba mówić we wszystkich językach świata, żeby opowiedzieć o ludziach przy pomocy zdjęć. Ich przekazCzytaj dalej
Tradycyjny posiłek rodzinny, zwykłe danie chłopskie (choć trzeba przyznać, że bogate) magazyny life stylowe dopuszczają je przy wyjątkowych okazjach. Jako fantazję zblazowanych mieszczuchów. Na „co dzień” czyli, co nowy numer oglądamy przyrumienione kuropatwy szpikowane suszonymi śliwkami, różowawy kurczak w galarecie, kociołek raków, tęczowe ciastka z migdałami, szarlotkę pośród wielobarwnych owocówCzytaj dalej
Rzecz jasna już się stała. Zalała nas dawno temu, bo bano się jej mniej więcej w latach osiemdziesiątych XX wieku, ale czy jeszcze pamiętamy, dlaczego się jej bano? Bo amerykańska kultura masowa uosabiała całe zło związane właśnie z kulturą masową. Czyli masową produkcją i konsumpcją dóbr kulturalnych. Bierzemy na pulpitCzytaj dalej
Obraz pochodzi ze strony Padają słowa: malowany welon i co? Jakie Państwo macie pierwsze skojarzenie? Nasze jest bardzo pozytywne. Zaraz widzimy obrazek wiejskiego wesela, takiego z czasów Reymonta, z czasów lasowiackich (mamy ich w korzeniach), kiedy welon panny młodej tworzyło białe płótno. Malowane mogło być w kwiaty, jeżeli iść za
Bruno Schulz był samoukiem. Nie wybierał sobie tematyki, to tematyka wybierała jego. W większości jego prace miały kontekst erotyczny. Dominującą barwą była czerń. Czerń farby drukarskiej, chaosu sprzed stworzenia świata, jak i czerń moralna podpatrzona wśród współczesnych ludzi, ale i zaobserwowana u siebie samego. Była to sztuka nie-osobista, a
„I pytał dzieci o rzeczy niegodne, a pacholęta odpowiadały mu, przymilając się, albowiem miał u siodła kosze z chlebem (…) a były głodne” Anhelli J. Słowacki. Anhelli przemierza Syberię z Szamanem i spotykają obóz polskich dzieci. Pośród gromadki wygłodniałych dzieci siedzi na koniu pop. Zwierze objuczone jest koszami pełnymi chleba.
Obraz: „Pogoń”, Józef Brandt. „Anhelli” J. Słowackiego to poemat stylizowany na biblijną przypowieść, a napisany w 1838 roku. Pan Wojciech Jóźwiak nazwał go myślowym eksperymentem. Ciekawy artykuł, warto przeczytać. Poemat odczytywany jest jako pesymistyczna prognoza polskiej emigracji i walk o niepodległość Polski. Tytułowy Anhelli zostaje wybrany przez Szamana
Tytułowy obraz to: Zniszczenie Sodomy i Gomory, John Martin, 1832. W Starym Testamencie ogień oczyszcza i niesie zagładę. Dopiero w Nowym Testamencie pojawia się jako piekielny, karzący grzeszników. Te dwie interpretacje ognia – pożaru nawzajem siebie nie wykluczają i są bliskie pisarzom, którzy swoje teksty opierali na ich symbolice.
Starożytni Egipcjanie śledzili kolory słońca. To w jaki sposób zabarwione były jego promienie stanowiło dla nich znak. Wierzono, że kolor promieni pochodzi od Boga i przekazuje człowiekowi informację, ustawia go we wszechświecie, pozwala poznać swoją rolę. Teolodzy przypisywali tej barwie znaczenie pozytywne, bo kojarzyła się
Najnowsze komentarze