Sándor Márai o Londynie pisał tak: „ (…) Ale tablice ogłoszeniowe na domach zdradzają nieubłaganie: Londyn jest do wynajęcia.

 Życie Anglika obfituje w takie wymogi, jakim gentelman ku swemu szczeremu smutkowi już nie jest w stanie uczynić zadość. Na kontynentalny gust to życie może się wydawać cokolwiek pozbawione smaku, ale jego ramy są doprawdy imponujące, wspaniałe. Anglik mieszkał sam w domu, miał trzydzieści ubrań, każdego dnia pięć razy się przebierał, inny strój wkładał przed południem, inny po południu i na wieczór, jeszcze inny zakładał dla uczczenia króla, miał osobne ubranie do łowienia ryb, polowań, ptasznictwa, w ramach tego jeszcze specjalne do polowania na głuszce. Wszystko to było bardzo piękne, ale wymagało dużo czasu i pieniędzy. Czas jeszcze mają, ponieważ – i to najlepsza rzecz, jaką wynaleźli Anglicy – nie cierpią niepotrzebnej pracy. Ale pieniędzy już nie mają. (…) Dzieje się to po cichu, w typowy dla nich, sekretny i elegancki sposób, ale się dzieje. Nie tylko mieszkania, tryb życia jest również do wynajęcia.” Pisał w zbiorze esejów W podróży.

Zapraszam serdecznie do przeczytania kolejnego numeru dwutygodnika Literacko-Artystycznego Pisarze.pl

https://pisarze.pl/2024/11/12/agnieszka-czachor-ludzie-drogi-i-ich-miasta/