Przybyszewska urodziła się w 1901 roku w Krakowie, zmarła w Gdańsku w 1935. Zmarła w nędzy, z wyczerpania, z powodu morfiny. W pewnym sensie „bo tak chciała”. Pochłonęło ją pisanie. Tworzyła od świtu do zmierzchu. Cały swój dzień podporządkowała zapisywaniu myśli. Nie wierzyła w natchnienie, uważała, że pisarstwo to codziennaCzytaj dalej
Sznury pereł, gładkie fale na głowach, dopasowane suknie i obszerne futrzane kołnierze – kobieta Dwudziestolecia. Dominowała sylwetka chłopczycy. Płasko, bez wcięć i bez wypukłości. Jakby tak „przebiec” się po epokach to mimo bogatych balowych sukni, wykwintnych fryzur, wachlarzy, diamentów wpiętych we włosy, akurat moda Dwudziestolecia podoba się nam najbardziej. ÓwczesnaCzytaj dalej
A. Rand uważała, że romantyzm jest sztuką konceptualną. Tak na szybko: konceptualizm – w dziele sztuki najważniejszy jest koncept. Jego twórcy podkreślali charakter intelektualny swoich dzieł. Czyli tworząc korzystali z rozumu. Romantyzm to nie tylko wzdychanie i romanse (choć trochę też), ale przede wszystkim to nazwa jednego z prądów literackichCzytaj dalej
Klemens Junosza w powieści „ Na zgliszczach” z podtytułem powieść wiejska opisuje życie prowincji, a konkretnie egzystencję w majątku Zarzecze i niedalekiej wsi oraz w żydowskim miasteczku. Język archaiczny – nam nie przeszkadza – narracja werystyczna, akcja pozbawiona sensacji. Właściwie niewiele się dzieje. Majątek jest zniszczony – nie padaCzytaj dalej
Pytanie w tytule jest przewrotne, choć warte zastanowienia. Artykuł ten nie wysyci tematu. Będziemy do niego powracać jeszcze wielokrotnie. Jednak skoro zatrzymaliśmy się nad twórczością G. Zapolskiej, nie sposób jest, nie wspomnieć o obłudzie, gdyż to ona najbardziej z nią walczyła. Wytykała ją kunsztownie i z humorem, dostarczając czytelnikomCzytaj dalej
Obydwa powstania: listopadowe i styczniowe pozbawiły wiele kobiet mężów, ojców, braci. Największe represje względem Polaków zostały zastosowane po powstaniu styczniowym. Jeżeli nawet taki mąż czy ojciec nie zginął na pewno został zesłany na Syberię, jego majątek zaś skonfiskowany. Kobiety wychowywane do celów innych niż praca przypominały kwiaty, miały pachnieć iCzytaj dalej
Cały problem z Cezarym Baryką polegał na tym, że był głupi. Głupi jako syn, głupi jako człowiek, głupi jako obywatel. Głupi jak rewolucjonista. Ot, co. Takie stare powiedzenie kiedyś krążyło wśród ludu „ciemnego”, ale żaden z tego ludu nie zachowałby się jak Baryka, mimo że ciemny i zacofany. Choć uCzytaj dalej
Praca, praca, praca, nauka, nauka, nauka i jeszcze ten…no, obowiązek. Uważali, że należy dbać o polskość, ale nie walczyć o niepodległość (zbrojnie). To tak pokrótce. Literatura dla pozytywistów była narzędziem do przekazywania własnych poglądów i „prowadzenia” tłumów. Chcieli kształcić lud. Należało zlikwidować burżuazję, bo byli to ludzie posiadający wielkieCzytaj dalej
Nie jest naszym celem cytowanie podręczników do historii literatury czy j. polskiego, dlatego nie zamierzamy pisać przekrojowego artykułu na temat pozytywizmu i związanych z nim idei. Zainteresowaliśmy się tą epoką gdyż, naszym zdaniem była ona wstępem do tego, co obecnie dzieje się w literaturze współczesnej. To, co wówczas mówionoCzytaj dalej
Często się zastanawiam, jakimi ludźmi byli pisarze, którzy już nie żyją, a których czytam książki. Jak dużo jest w ich opowieściach zmyślenia, wyobraźni, a ile ich wnętrza. Czy człowiek ma nad tym kontrolę, czy potrafi wydzielić ileś fragmentów swojego serca do publicznego oglądu, a resztę ukryć. Czy może toCzytaj dalej
Obraz pochodzi ze strony Padają słowa: malowany welon i co? Jakie Państwo macie pierwsze skojarzenie? Nasze jest bardzo pozytywne. Zaraz widzimy obrazek wiejskiego wesela, takiego z czasów Reymonta, z czasów lasowiackich (mamy ich w korzeniach), kiedy welon panny młodej tworzyło białe płótno. Malowane mogło być w kwiaty, jeżeli iść za
Bruno Schulz był samoukiem. Nie wybierał sobie tematyki, to tematyka wybierała jego. W większości jego prace miały kontekst erotyczny. Dominującą barwą była czerń. Czerń farby drukarskiej, chaosu sprzed stworzenia świata, jak i czerń moralna podpatrzona wśród współczesnych ludzi, ale i zaobserwowana u siebie samego. Była to sztuka nie-osobista, a
„I pytał dzieci o rzeczy niegodne, a pacholęta odpowiadały mu, przymilając się, albowiem miał u siodła kosze z chlebem (…) a były głodne” Anhelli J. Słowacki. Anhelli przemierza Syberię z Szamanem i spotykają obóz polskich dzieci. Pośród gromadki wygłodniałych dzieci siedzi na koniu pop. Zwierze objuczone jest koszami pełnymi chleba.
Obraz: „Pogoń”, Józef Brandt. „Anhelli” J. Słowackiego to poemat stylizowany na biblijną przypowieść, a napisany w 1838 roku. Pan Wojciech Jóźwiak nazwał go myślowym eksperymentem. Ciekawy artykuł, warto przeczytać. Poemat odczytywany jest jako pesymistyczna prognoza polskiej emigracji i walk o niepodległość Polski. Tytułowy Anhelli zostaje wybrany przez Szamana
Tytułowy obraz to: Zniszczenie Sodomy i Gomory, John Martin, 1832. W Starym Testamencie ogień oczyszcza i niesie zagładę. Dopiero w Nowym Testamencie pojawia się jako piekielny, karzący grzeszników. Te dwie interpretacje ognia – pożaru nawzajem siebie nie wykluczają i są bliskie pisarzom, którzy swoje teksty opierali na ich symbolice.
Starożytni Egipcjanie śledzili kolory słońca. To w jaki sposób zabarwione były jego promienie stanowiło dla nich znak. Wierzono, że kolor promieni pochodzi od Boga i przekazuje człowiekowi informację, ustawia go we wszechświecie, pozwala poznać swoją rolę. Teolodzy przypisywali tej barwie znaczenie pozytywne, bo kojarzyła się
Najnowsze komentarze